Organizator ove ankete pokušava da od građana pribavi alibi za ono što je učinio, preimenovanje ulica i trgova i brisanjem Dana oslobođenja.
Najblaža poruka delatnicima ove rabote glasila bi „oprosti im Gospode, nisu svesni šta rade“, mada ne mogu koristiti izvinjavajuću okolnost „neukosti“.
Naime „Trg žrtava fašizma“ i „Trg oslobođenja“ preveliki su zalogaji za četvorogodišnju opštinsku vlast bez obzira na to ko ona bila, jer ovi nazivi jesu i moraju trajno da ostanu svedoci jednog vremena i bezumlja koje se nikada više ne može ponoviti. Pa pobogu, da li nesrećnici stradali u ledenoj Tisi ili pred „zidom smrti“ zavređuju da jedan trg trajno nosi ime njihovog stradanja i kako se sada osećaju oni čiji su najmiliji žrtve ove bezumne fašističke akcije?!
Gospoda na vlasti istovremeno nisu zabrinuta što svojim nečinjenjem ili pogrešnim činjenjem doprinose da Bečej nekada na trećem mestu po razvijenosti u pokrajini nezaustavljivo klizi u klub nerazvijenih opština pokrajine i republike.
S toga predlažem delatnicima preimenovanja da označenim trgovima vrate njihova imena ili da prepuste da građani Bečeja plebiscitom o tome odlučuju, a vlast da se okrene rešavanju životnih problema.
Martin Mastilović, građanin Bečeja