Istražujemo: Čiji su objekti „Trikoteksa“? – 2. deo: Hronologija nestanka jednog preduzeća

Slično istraživanjima koje smo tokom prethodnih nekoliko godina sprovodili o nekadašnjim bečejskim firmama, to jest privrednim subjektima, kako se to nekad nazivalo, kao što je to slučaj sa fabrikom nameštaja „8. oktobar“, PIK-om „Bečej“, „Svilarom“ i „Četkarom“, „Fadipom“, u želji da saznamo šta će se dogoditi sa zgradama nekadašnjeg „Trikoteksa“ u Bečeju koje se nalaze nadomak centra grada, udaljene oko 700-800 metara, u prošlom broju smo započeli priču o tome, koju nastavljamo u ovom izdanju novina.

„Trikoteks“ A.D. iz Beograda je danas u stečaju, postupak vodi stečajni upravnik – ogranak te firme je „Trikoteks-proizvodnja Bečej“ u ulici Maksima Gorkog 2, čiji je zastupnik, prema podacima sa sajta Agencije za privredne registre od 17. oktobra ove godine, Čedomir Plavšić – i zasad se ne zna kakva će biti sudbina tog preduzeća.
Uprkos tome što je „Trikoteks“ A.D. iz Beograda u stečaju, polurazrušene i naizgled napuštene zgrade bečejskog ogranka nisu u stečajnoj masi, jer su privatno vlasništvo društva sa ograničenom odgovornošću „Sana“ iz Republike Srpske, a to vlasništvo je „Sana“ stekla u izvršnom predmetu kao izvršni poverilac u Sudskoj jedinici Bečej Osnovnog suda u Novom Sadu 15. juna 2010. godine.
Zgrade bečejskog „Trikoteksa“ godinama ruže grad i sada već predstavljaju potencijalnu opasnost po bezbednost građana, a na posed može da uđe svako, pa i deca, jer su sa jedne od zgrada nestala vrata, a posed nije ograđen, te ništa ne ograničava pristup u unutrašnjost kruga nekadašnjeg preduzeća za proizvodnju pletenih i kukičanih materijala (naziv delatnosti, kako se navodi na sajtu Agencije) u kom se nalaze i bunar i vodotoranj.
Bunar je služio za snabdevanje fabrike vodom i za gašenje požara. Vodotoranj je rezervoar vode na visini, koji je obezbeđivao dovoljan pritisak za gašenje požara ili za pritisak vode u vodovodnoj instalaciji. Redakcija ne raspolaže informacijama o tome da li je bunar, ukoliko se ne koristi, a stiče se utisak da se ne koristi, na propisan način likvidiran, to jest zatvoren.
U prethodnom broju Bečejskog mozaika 7. oktobra u prvom delu teksta o „Trikoteksu“ objavljeni su podaci sa sajta Ministarstva privrede da je „Trikoteks“ 1. septembra 2003. godine na aukciji kupila Bojana Plavšić po početnoj ceni od 4,7 miliona dinara i da su zgrade nekadašnjeg preduzeća u Bečeju danas (prema podacima iz katastra) vlasništvo pomenutog društva sa ograničenom odgovornošću „Sana“ iz Republike Srpske, koje je preuzelo potraživanje društva sa ograničenom odgovornošću „Ineco“ iz Novog Sada prema „Trikoteksu“ i u izvršnom predmetu u sudu postalo vlasnik nekretnina.
Novinar Bečejskog mozaika je današnjem Osnovnom sudu Bečej (u vreme postupka Sudska jedinica u Bečeju Osnovnog suda u Novom Sadu) krajem septembra 2016. godine uputio zahtev za slobodan pristup informacijama od javnog značaja kako bi došao u posed kopija i izvršio uvid u dokumenta o toku postupka koji je rezultirao dosuđenjem nekretnina nekadašnjeg „Trikoteksa“ firmi „Sana“.
Iz dokumentacije kojom redakcija raspolaže i nakon uvida u sudske spise dobijeni su podaci da je sudski postupak u tom predmetu pokrenut 2009. godine po predlogu tadašnjeg poverioca „Trikoteksa“, „Ineco“ d.o.o. iz Novog Sada. „Ineco“ je potraživao od „Trikoteks“ A.D. Beograd 78.935.269,69 dinara sa zakonskom kamatom računajući od 6.7.2009. godine do konačne isplate, a to potraživanje je obezbeđeno i hipotekom na nekretnini „Trikoteksa“ u Bečeju za deo potraživanja radi čije naplate se vodio izvršni postupak i to do iznosa potraživanja od 35.561.665,65 dinara sa kamatom od 18% godišnje i rokom vraćanja od 31.12.2007. godine, kao i za iznos od 5.501.100,00 dinara sa kamatom od 18% godišnje i rokom vraćanja od 31.12.2007. godine, piše, između ostalog u ugovoru o ustupanju potraživanja – kopijom ugovora, na osnovu zahteva za slobodan pristup informacijama od javnog značaja, raspolaže redakcija Bečejskog mozaika – koji je zaključen 6.11.2009. godine u Novom Sadu između „Ineco“ d.o.o. iz Novog Sada (Braće Jovandića broj 9), koga je u vreme potpisivanja ugovora zastupao direktor Čedomir Plavšić i „Sana“ d.o.o. iz Novog Grada, Rujiška bb (Republika Srpska), koga je zastupala direktorka Nada Vujatović.
Zajedno sa potraživanjem, „Ineco“ je „Sani“ preneo i hipoteku kojom je obezbeđeno potraživanje.
U članu 10 ugovora o ustupanju potraživanja piše da za ustupanje potraživanja po ugovoru prijemnik potraživanja („Sana“) je dužan da ustupiocu potraživanja („Ineco“) plati naknadu „u iznosu od 78.935.269,69 dinara, u protivvrednosti evra po kursu važećem na dan isporuke, koji iznos ima obavezu izmiriti isporukom tekstilnog repromaterijala, tj prediva i boja i hemikalija za proizvodnju tekstila ustupiocu, najkasnije za 7 godina, računajući od dana potpisivanja ugovora, koje isporuke će se vršiti u tranšama a po dispoziciji ustupioca. Za slučaj docnje u isplati prijemnik se obavezuje da ustupiocu plati pripadajuće kamate na navedeni iznos“.
S obzirom na to da je „Ineco“ ugovorom ustupio potraživanje prema „Trikoteksu“ preduzeću „Sana“, u daljem toku postupka u sudu se kao izvršni poverilac pojavljuje to preduzeće (sud je dozvolio prenos potraživanja sa preduzeća „Ineco“ na preduzeće „Sana“).
Određeno je, zatim, veštačenje radi utvrđivanja tržišne vrednosti nekretnina „Trikoteksa“ u Bečeju. Stalni sudski veštak je u novembru mesecu 2009. godine dostavio sudu svoj nalaz o tržišnoj vrednosti nepokretnosti: procenio je da je ukupna tržišna vrednost svih nepokretnosti, 6 zgrada, 72,6 miliona dinara.

Sud je utvrdio tržišnu vrednost koju je veštak odredio, potom je zakazao prvu javnu prodaju nekretnine na ročištu 12.5.2010. godine (pre toga je sud odredio spajanje dva predmeta dva izvršna poverioca, jedna od njih je „Sana“ d.o.o. iz Novog Grada), koja nije uspela, a potom je zakazana druga javna prodaja za 15.6.2010. godine.
Po tada važećem Zakonu o izvršenju i obezbeđenju, nekretnina nije mogla biti prodata ispod dve trećine od utvrđene tržišne vrednosti. Na javnoj prodaji, osim „Sane“ pojavio se još jedan potencijalni kupac koji je dostavio ponudu za kupovinu nekretnine u iznosu od 48,4 miliona dinara, ali je potom punomoćnik izvršnog poverioca „Sana“ izjavio da želi da se koristi pravom preče kupovine, te je punomoćnik drugog zainteresovanog kupca odustao od kupovine i nekretnina je dosuđena „Sani“ za 48,4 miliona dinara, navode se podaci u rešenju Sudske jedinice u Bečeju kojem su dosuđene nekretnine „Trikoteksa“ u Bečeju preduzeću „Sana“ iz Novog Grada. (Kopija sudskog rešenja je u posedu redakcije Bečejskog mozaika.) Sud nije obavezao „Sanu“ da uplati taj iznos na račun depozita suda, jer iz sadržine spisa nesumnjivo je proizilazilo da je potraživanje „Sane“ od „Trikoteksa“ znatno prevazilazilo taj iznos.
Sudsko rešenje kojim je „Sani“ u Sudskoj jedinici Osnovnog suda Novi Sad u Bečeju dosuđena nekretnina „Trikoteksa“ A.D. nosi datum 15.6.2010. godine. Od tada je „Sana“ vlasnik nekretnine koja se vodi u Listu nepokretnosti broj 472 k.o. Bečej-Bečej III (grad), parcela broj 4335, zgrade tekstilne industrije označene pod brojem 1 i 2, poslovna zgrada za koju nije utvrđena delatnost – kotlarnice, označene pod brojem 3 sa pomoćnim zgradama pod brojem 4, 5 i 6, u ulici Maksima Gorkog broj 2, ukupne površine 1 h 30 a 19 m2 u celosti; i nepokretnosti upisane u Listu nepokretnosti broj 472 k.o. Bečej-Bečej III (grad) parcela broj 4337, pomoćna zgrada u ulici Zelena, ukupne površine od 9 a 36 m2.
Izvršnog dužnika, „Trikoteks“ A.D. Beograd 2009. godine zastupala je direktorka Bojana Katušić.
Prema podacima sa sajta Jedinstvenog informacionog sistema za registraciju poslovnih subjekata u Republici Srpskoj od 18. oktobra 2016. godine, osnivač društva za proizvodnju, promet i usluge „Sana“ d.o.o. Gradiška je Čedomir Plavšić, on je i zastupnik preduzeća na funkciji direktora, a prokurista firme je Bojana Katušić (MBS „Sane“ iz Gradiške i „Sane“ iz Novog Grada koja se pominjala u postupku izvršenja u sudu u Bečeju i koja je vlasnik nekretnina „Trikoteksa“ je isti, reč je o poslovnim jedinicama iste firme). Podsetimo da je „Sanu“ u vreme izvršnog postupka, 2009. godine, zastupala direktorka Nada Vujatović.
Firma „Ineco“ d.o.o. iz Novog Sada (Braće Jovandića 9), prema podacima od 17. oktobra 2016. sa sajta Agencije za privredne registre Srbije, više ne postoji. Navodi se da je to društvo obrisano iz registra u oktobru 2011. godine. U zabeležbi iz oktobra 2011. godine, objavljene na sajtu Agencije za privredne registre, navodi se da se „upisuje u Registar privrednih subjekata statusna promena spajanja uz pripajanje privrednog društva KUPA DOO SOMBOR, MIHAJLA PUPINA 3 kao društva sticaoca i privrednog društva INECO DRUŠTVO SA OGRANIČENOM ODGOVORNOŠĆU ZA PROIZVODNJU, PROMET I USLUGE, NOVI SAD, BRAĆE JOVANDIĆ 9, kao društva koje prestaje pripajanjem. Usled pripajanja dolazi do povećanja novčanog kapitala društva sticaoca u iznosu od 5.405,85 evra upisanih i uplaćenih. Kao dan obračuna pripajanja određen je 31.08.2011. godine“.
Kada se prilikom pretrage na sajtu Agencije za privredne registre upiše matični broj preduzeća „Kupa“ d.o.o. Sombor, umesto preduzeća pod tim nazivom pojavljuje se preduzeće „Bam Bara“ d.o.o. iz Zubinog Potoka (promenjen je naziv „Kupa“ u naziv „Bam Bara“), u registru se navodi da je član tog društva Branislav Plavšić (udeo 100 odsto), a da je direktor Čedomir Plavšić (po rešenju iz Registra privrednih subjekata RS od 31.3.2016.). Pre Čedomira Plavšića direktor „Bam Bare“ bio je Branislav Plavšić (upisan po rešenju 22.10.2013.), a pre njega Bojana Katušić.
Delatnost svih navedenih preduzeća – „Trikoteks“ A.D, „Ineco“, „Sana“, „Bam Bara“ – prema podacima sa sajta Agencije za privredne registre i sa sajta Jedinstvenog informacionog sistema za registraciju poslovnih subjekata u Republici Srpskoj je iz oblasti tekstilne industrije: „proizvodnja ostalih tekstilnih predmeta“, „proizvodnja gotovih tekstilnih proizvoda, osim odeće“ i „proizvodnja pletenih i kukičanih materijala“.

Kristina Demeter Filipčev