Sećanje na Jocu Savića: Radio-drama

U Domu kulture prošlog četvrtka održana je promocija radio-drame „San Joce Savića“ teatrologa prof. dr Milana Mađareva, u režiji Miloša Jagodića.

Radio-drama Milana Mađareva, nastala na osnovu sačuvane prepiske Joce Savića sa savremenicima, piscima i umetnicima, plod je želje da se život i delo neopravdano skrajnutog i zaboravljenog pozorišnog umetnika 19. veka, rođenog Novobečejca, otrgne od zaborava.
Po rečima Milana Mađareva, pojavom televizije radio-drama, pogotovo dokumentarna, nekad popularna forma umetničkog izražavanja, nije izgubila na značaju, jer pažljivom slušaocu dopušta da slušajući radio dočara svoj individualni doživljaj.

Joca Savić

Joca Savić (rođen u Novom Bečeju 1847. godine, a umro u Minhenu 1915. godine), jedna je od ličnosti sa ovog podneblja koja je neopravdano zaboravljena. Sedamnaest godina bio je prvak pozorišta Velikog vojvodstva u Vajmaru. Glumio je na pozornicama Burgteatra, u Bazelu, Sankt Galenu i Augzburgu. Godinu dana je bio upravnik pozorišta u Manhajmu, a dve decenije reditelj u Kraljevskom pozorištu u Minhenu, gde je 1889. godine osnovao novu Šekspirovu scenu na kojoj je, prvi put u Nemačkoj, režirao Šekspira. Kao vrstan pedagog Joca Savić je osnovao svoju glumačku školu u Nemačkoj, koju je preko svojih učenika Dobrice Milutinovića i Vitomira Bogića preneo u Srbiju.
Joca Savić je slavu stekao van zemlje, ali je decenijama sanjao da se vrati u Srbiju, da igra ili bar režira u Narodnom pozorištu u Beogradu ili Novom Sadu. Njegov san se nije ostvario.
Posle penzionisanja, 1906. godine, posvetio se pisanju. Napisao je dve knjige, o svrsi drame i „Šekspir i pozornica“, kao i niz vrednih pozorišnih studija.
Pored srpskog, govorio je nemački, engleski, francuski, italijanski i mađarski jezik, a u poznim godinama učio je i ruski.

M. Kiselički