11Svrha projekta „I ja sam tu – društvena isključenost dece sa invaliditetom zbog siromaštva“ koji je realizovao Bečejski mozaik bio je da unapredi informisanost građana o položaju siromašne dece sa invaliditetom, jer je to preduslov za njihovo osnaživanje, razbijanje predrasuda i jačanje sistema socijalne zaštite.
U prethodnih deset tekstova obrađene su teme o finansiranju škola u Bečeju, među njima i škole „Bratstvo“ koju pohađaju deca sa smetnjama u razvoju i invaliditetom, tu je bila i priča o tome šta nedostaje upravo toj školi i šta stvara problem, najavljena je i adaptacija objekta ustanove, ali i kupovina asistivne tehnologije. Objavljeni su tekstovi o tome da li deca sa invaliditetom žive u svojim porodicama, kada se i zašto ona smeštaju u alternativne oblike zbrinjavanja, a to često podrazumeva preseljenje i prekid važnih socijalnih kontakata.
Na teritoriji opštine Bečej, po podacima Centra za socijalni rad, 31. decembra 2017. godine je ukupan broj dece u smeštaju (u hraniteljskim porodicama) bio 77.
Pisali smo i o tome zašto ne postoji baza podataka o deci sa invaliditetom u Bečeju i o siromašnoj deci, te zašto bi bilo važno „ukrstiti“ podatke o te dve kategorije, da li u predlogu Plana javnog zdravlja opštine Bečej, koji uskoro treba da bude usvojen na sednici bečejskog parlamenta, ima reči o građanima sa invaliditetom, na koji načinZakon o finansijskoj podršci sa decom otežava ionako težak položaj porodica u kojima žive deca sa invaliditetom…
Podaci koji su prikupljeni sa teritorije Bečeja, a i istraživanja koja su urađena na teritoriji Srbije, ukazuju na težak materijalni položaj porodica u kojima žive deca sa invaliditetom i smetnjama u razvoju. O materijalnoj deprivaciji tih porodica govore i podaci da razna udruženja, institucije i organizacije u opštini Bečej godinama unazad organizuju humanitarne akcije čiji je cilj obezbeđivanje novca za lečenje i rehabilitaciju dece i mladih sa invaliditetom.
O siromaštvu takođe govori i to da sve više porodica u Bečeju prikuplja novac za lečenje dece u humanitarnim fondacijama, da Kancelarija za mlade opštine Bečej učestalo pomaže decu sa invaliditetom, ali i školu u kojoj se ona školuju.
Ukoliko čitamo samo naslove tekstova (pri tome nije reč o tabloidima), studija i istraživanja o položaju dece sa invaliditetom i smetnjama u razvoju u Srbiji, shvatamo da problemi nisu rešeni: „Nevidljivi građani“, „Svemoćna država i ’bespomoćni’ pojedinac“, „Ljudi koji nestaju“, „Deca s invaliditetom i dalje muku muče u Srbiji“, „Dan bezdušnosti“, „Deca s invaliditetom konačno u školi?“, „Mučenje kao lečenje: Segregacija i zloupotreba dece i odraslih sa posebnim potrebama u Srbiji“ (tu već i naslov „šanta“: nema osoba sa posebnim potrebama, svim ljudima su potrebe iste, načini zadovoljavanja su drugačiji).
Sumorna lokalna i srbijanska statistika slikaju tužni pejzaž jedne skoro nevidljive kategorije stanovništva.
Pomaka ima, ali je to nedovoljno da bi deci sa invaliditetom i smetnjama u razvoju bilo omogućeno lečenje, rehabilitacija i život dostojan čoveka.
B.M. (Foto: pixabay.com)
Projekat „I ja sam tu – društvena isključenost dece sa invaliditetom zbog siromaštva“ sufinansiran je iz budžeta opštine Bečej.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
