trg_fontane
Kada su se onomad menjali nazivi sokaka iz praktičnih, ali i iz razloga animoznosti prema komunističkim simbolima i junacima, ne bi li se ovi nekim čudom povampirili i zavladali ponovo Srbijom, pri davanju imena mašta je, izgleda, bila „jača“ strana kod kuma.
Tako u Bečeju postoje ulice sa sledećim nazivima: Uska, Lovačka, Šumska, Radarska, Kanalska, Mlinska, Žitna, Prigradska, Bagremova, Pružna, ulica Četkara (prim. aut. – verovatno je trebala da bude Četkarska ulica), ulica Botra i, verovatno šampion – ulica Voćnjaka. Sasvim je shvatljivo kako su se vremena menjala da su se i prema dnevnopolitičkom taktu menjali i nazivi ulica, i u znak počasti su se imena naših dobročinitelja kačila na ćoškove ulica. Samo što kod nas tako to funkcioniše da za sto godina dobročinitelj postane zlikovac.
Na neki čudan i neshvatljiv način se kroz imenarnik ulica nije pojavilo jedno ime koje, eto divnog primera, već više od stotinu godina Bečejcima čini dobro, i sigurno je ponos i dika grada – baronica Eufemija Jović, mecena i narodna dobrotvorka, naročito bečejske srpske pravoslavne dece.
Rođena je u Bečeju 1779. godine. Udala se 1801. godine za barona Stevana Jovića, jednog od kandidata za srpskog vojvodu. Bez potomstva, ostavila je 283 jutra zemlje, dve crkve – kapele i svoj dvorac Srpskoj crkvenoj opštini u Starom Bečeju, da se osnuje zadužbina za vaspitanje srpske siromašne dece pravoslavne vere, koja je od 1902. godine pripojena zgradi opštine i čini jednu celinu tako da se fasada Skupštine opštine Bečej prema trgu proteže u dužini od preko 60 metara.
Možda je greška ovog teksta što umanjuje baroničinu veličinu i žali samo za jednom ulicom, a možda njeno ime čeka neki trg?
Č.G.
